Spawn – 2



September 2018

‘Willen jullie weten wat het wordt?’

De verloskundige kijkt hen om beurten aan. Iris knijpt in Robs hand en ze staren naar het scherm. Daar, in griezelige zwartwitbeelden die haar keer op keer fascineren, beweegt hun kind in haar buik.

‘Nee,’ zegt Rob. Zijn stem klinkt schor. Iris voelt het zweet in zijn handen staan. Klam, koud zweet. Zijn handen zijn knokig en zijn gezicht ingevallen. Ze denkt dat ze het goed voor hem verbergt, maar misschien voelt hij soms toch hoe ze van hem schrikt. Elke dag die ze samen doorkomen is er één. Vroeger droomde ze van verre reizen, samen oud worden. Nu hoopt ze op een volgende dag, een week, een maand.

Als hij er maar bij is als ik moet bevallen. De radiotherapie moest worden gestaakt vanwege de verhoogde kans op hartfalen. Ironisch genoeg kwam dat vaker voor bij jongere mensen. Ze mogen nu pas weer de therapie hervatten wanneer zijn hart zich herstelt – als dat al gebeurt. Ze hoopt, ze bidt – en ze is niet eens gelovig. Maar wat kan ze anders?

‘Ik kan het voor jullie opschrijven.’ De verloskundige geeft Iris een doekje voor haar buik. ‘Mochten jullie je bedenken, dan kunnen jullie het lezen. Ik heb er speciale, ondoorzichtige enveloppen voor.’

‘Het maakt niet uit,’ zegt Rob. ‘Als het maar gezond is.’

Als jij maar gezond bent, denkt Iris. Ze knippert haar tranen weg en zet een glimlach op terwijl ze het gebruikte doekje in de prullenbak gooit. ‘We worden graag verrast. Dankjewel.’

De verloskundige knikt en werpt een korte blik op Rob. De blik. Ze waren het intussen gewend. Mensen keken. Of ze keken nadrukkelijk weg. Rob is de kankerpatiënt. ‘Dat ik dat uitstraal komt door de laatste chemo’, maakt hij er zelf van. Als zijn prognose ook zo luchtig was, zou ze met hem mee lachen, maar er is niets grappigs aan. Terwijl haar hart elke nacht als een razende tekeergaat uit angst dat ze Rob kwijtraakt, kan zijn hart er elk moment mee stoppen.

En ze moet zich niet zo druk maken. Slecht voor de baby. Voor hun baby. Een baby die hij moet zien opgroeien. Een kind dat een vader nodig heeft.

Ze nemen afscheid van de verloskundige.

Lees verder:

1 – 2 – 34